كافه

كافه رفتن يكي از سرگرمي هايي كه وقتي حالت خوش نيست خيلي بهت مي چسبه مي ري يه فضاي ديگه كه ممكنه همون آدم ها رو تو پارك ، كتاب فروشي ، مترو يا هرجاي ديگه هم ببني اما وقتي كافه مي ري همه چي فرق مي كنه ،  بخصوص اگه صندلي لهستاني داشته باشه ،  ديوارهاش پر رو عكس هاي آدم هاي دوست داشتني قديمي باشه ، كتاب خونه اش كتاب هاي خوب داشته باشه و دم پنچره هاي فرو رفته تو چهار چوب قهوه اي اش گلدون هاي كوچيك و سرحال داشته باشه حالت يه طور ديگه مي شه انگاري يه خونه دوست داشتني ميشه  كه مي خواي ساعت ها و روزها رو اون جا سپري كني غرق بشي ما بين مشتري هاي هر روزه و گه گداريش روي روميزي چهارخونه اش برقصي و با بانوي كافه چي مزه هاي خوب ليموناد و قهوه و سيب اش رو مزه مزه كني .  كافه يني جايي كه فضاش جزئي از وجود تو بشه روح ات رو آروم كنه مي توني هزار تا كافه بري كه فقط يكي اش واسه تو باشه و انگاري واست  ويژه است يكي اش رفيق لحظه هات باشه ، تو قاب ذهن تو موندگار بمونه و هر جايي از دينا كه مي ري اون كافه است كه تو رو هوايي مي كنه انگاري متعلق به تو جزئي از دارايي هات كه تو گنجينه ات نگهش مي داري و مي خواي هر از گاهي از توي صندوقچه ات يه نگاهي توش بندازي من عاشق كافه ي خودمم عاشق كف پوشش ، ميز و صندلي هاش ، اتاق هاي پر از پنجره اش ميز پيشخونش حتي ليوان هاي شربتش انگاري وجودم سبز ميشه وقتي مي بينم يه جا هست كه انگاري منو با تمام نيروش به سمت خودش مي كشه 

پ ن : هر كسي يه جايي داره كه متعلق به اون خوبه گاهي آدم هاي دوست داشتني مون رو برداريم ببريم اون جا لحظه ها و دوست داشتني هامون رو باهاشون قسمت كنيم اگرچه يه وقت هايي يه عواقبي هم داره