خطوط آدمی

چقدر از میان خطوط چهره می شود درون آدمی را خواند .  می شود میان شیارهای زندگی اش دست کشید , خط های تیز و منحنی صورتش را فهمید با خستگی اش زندگی کرد و با چال های زیبایش شاد شد . می شود از میان عکس ؛  درون دوست شنا  کرد و درهم رفتگی غریبه را فهمید . مشت شدن دست ها , کج کردن گردن , اظطراب چشم ها ,  خشم لب ها حتی خال های کوچک روی گونه ؛ دهان باز می کنند و تو اگر زنجیر ساعت ها را ببینی  می توانی گذشته را میان بافت های صورتش پیدا کنی  نوک انگشتانت بی تاب سر خوردن و خواندن دفتر یادداشت روزانه کسی را می شود و انتظار می شود سهم لحظه هایی که  متعلق به توست .  بعد از سالها می توانست خستگی ,  رنج , روزهای آفتاب خورده و حتی کلافگی او را بشمارد می توانست خیره شود درون مردمک های چشم او و سرمست میان دیگری شنا کند