نبودن

پنهان مي كنيم خود را تا بسازيم ؟ يا نه همان طور شكسته بسته راه بيوفتيم پر از ترديد پر از خاطره پر از رابطه هاي نيم بند يدك كشيده آغاز كنيم تا خود را ديگري را ويران كنيم و يا نه شايد مهم نيستند ديگراني كه وصل مي كنيم به خودمان اين ماييم پر از خود خواهي پر از خواسته و حتي پر از علامت سوال براي خودمان و خيالي نيست مي شكنيم ديگري را اتفاقي نمي افتد مهم خودخومان ، لذتمان ، لحظه هايمان كسي برايمان تمام مي شود ديگر جذاب نيست كتاب است ديگر تمام مي شود  كتاب بعدي و زندگي همين گونه است .
تف به  زندگي به اين جماعتي كه خودشان ، رفتارشان را پشت يك سري كلمه پنهان مي كنند و حتي گاهي به خودشان زحمت توضيح نمي دهند به اين جامعه بيمار كه هر لحظه يك  فرم جديد از آن ديده مي شود  كه هيچ جاي دنيا تعريفي ازآن نمي توان ارائه كرد و نمونه اش را ديد   اما در اين سرزمين جا گير شده و تيغ مي شود بر روح ات