گاهی دلخوش می کنیم به بودن های هر از گاهی , به آدم های یکی بود یکی نبودمان , مهرمان را با هزار کلمه تزیین می کنیم و حراج می گذاریم عشقمان را . سرسری می شویم و ولنگار , آدم ها می شوند به اندازه لحظه ی کشیدن کبریت
گاهی با خاطراتی از شکل باران روزهایمان را از صفحه تقویم خط می زنیم و با هم او که ساخته ایم شطرنج بازی می کنیم , پیک نیک می رویم و گذشته ها را مرور می کنیم
و گاهی پی زندگی می گردیم پی آن چه که هست , پی هم , پی هزار دست نیافتی , یادمان می رود برویم پی خودمان نه هیچ کس دیگری یادمان می رود برای لحظه هایمان مهم باشیم برای خودمان سفر کنیم سینما برویم و در یال کوه قدم بگذاریم
گاهی با خاطراتی از شکل باران روزهایمان را از صفحه تقویم خط می زنیم و با هم او که ساخته ایم شطرنج بازی می کنیم , پیک نیک می رویم و گذشته ها را مرور می کنیم
و گاهی پی زندگی می گردیم پی آن چه که هست , پی هم , پی هزار دست نیافتی , یادمان می رود برویم پی خودمان نه هیچ کس دیگری یادمان می رود برای لحظه هایمان مهم باشیم برای خودمان سفر کنیم سینما برویم و در یال کوه قدم بگذاریم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر