وقتی تمام می شود

خوب است تمام شود یک آدم یک رابطه در درونت . خوب است پویش کنی بببنی کجای بودنت را اشتباه رفته ای ! کجای روزهای باهم را خطا کرده ای ؟ مسئولیت آنچه پیش آمده را بپذیری .
 دیگر پی اش نمی گردی ، دیگر نمی خواهی بدانی حالش چطور است ؟ زندگی بر وفق مرادش هست ؟  نگرانش نمی شوی بی تفاوتی جایش را به آن هه خواستن می دهد . حسودش نیستی ، دنیا آدم بیاید و برود با او ، حتی دلت لحظه ای تنگ خواستنش نمی شود . جهانگرد شود و دنیا را بچرخد لحظه ای دلت نمی خواست همسفرش می شدی . عجیب سبک می شوی عجیب حالت بر مدار خودت می چرخد و زندگی میان دست های تو‌ نبضش می زند . با دلتنگی که وداع می کنی سبک می شوی خنده جای خودش می نشیند و زندگی اسبش زین می شود برای جرئه جرئه سر کشیدن لحظه ها